In het algemeen kunnen we rijm defineren als een opvallende overeenkomst in klank tussen twee woorden. Afhankelijk van de 'grootte' van de overeenkomst spreken we van heel, half of dubbel rijm. We kunnen de volgende rijmsoorten onderscheiden:
Assonantie. Ook wel klinkerrijm genoemd. In deze vorm bevatten de rijmwoorden identieke klinker, bijvoorbeeld drank en ramp. Assonantie wordt vaak gebruikt om de 'sfeer te versterken', aangezien de klanken van klinkers een bepaalde 'gevoelswaarde' met zich mee kunnen dragen.
Alliteratie. Ook wel stafrijm of beginrijm genoemd. Bij dit rijmtype berust de overeenkomst op de eerste letter(s), bijvoorbeeld 'de dronke drugsdealer'. Alliteratie wordt vaak gebruikt om een rijmzin 'lekker te laten rollen' (het sluwe slaafje sloeg de slome slager); alliteratie is veel voorkomend in (reclame)slogans (Heerlijk Helder Heineken)
Acconsonantie. Bij deze vorm berust de rijm op de slotmedeklinkers van lettergrepen, bijvoorbeeld wand en hond. Deze rijmvorm wordt in de Nederlandse poezie niet zoveel gebruikt.
Pararijm. Dit rijmtype is een combinatie van alliteratie en acconsonantie, bijvoorbeeld rook en raak. Net als acconsonantie is pararijm vrij zeldzaam in onze taal.
Rijk rijm. Deze rijmvorm is gebaseerd op volledige gelijkheid van de beklemtoonde lettergrepen, bijvoorbeeld voldaan en ontdaan. Deze rijmvorm is niet zo populair door zijn 'saaiheid'.
Assonantie en acconsonant zijn vormen van halfrijm. Combineren van de twee leidt tot volrijm ; volrijm is de meest gebruikte dichtvorm in het Nederlands.
Volrijm
We spreken van zuiver volrijm als aan de volgende vier voorwaarden is voldaan:
- gelijkheid van de klinkers in de laatste beklemtoonde lettergreep
- gelijkheid van alle klanken volgend op de laatste beklemtoonde lettergreep
- verschil in de medeklinkers voorafgaand aan de laatste beklemtoonde lettergreep
- vergelijkbare klemtoonstructuur
(Sinterklaas en pieterbaas voldoet aan de vier voorwaarden van volrijm)